Konfiguracja kart sieciowych w usłudze Hyper-V

Share this post

Większość organizacji szuka sposobu na zbudowanie lepszego oraz ekonomiczniejszego wykorzystanie swojej struktury IT. Głównym elementem staje się zmniejszenie kosztów dotyczących zapotrzebowania na nowy sprzęt. Jednym ze sposobów osiągnięcia tego sukcesu jest wirtualizacja systemów operacyjnych jak i serwerowych.
W dzisiejszym poradniku przejdziemy przez proces tworzenia oraz konfigurowania virtualnych kart sieciowych.

Na serwerze, za pomocą którego został opisany poniższy poradnik znajdują się dwie karty sieciowe. Nas interesuje ta o nazwie External, ponieważ na jej podstawie umożliwimy wyjście na zewnątrz naszej pierwszej virtualnej maszynie.

Rysunek 1. Podgląd zainstalowanych kart sieciowych na serwerze z zainstalowaną usługą Hyper-V.
Rysunek 1. Podgląd zainstalowanych kart sieciowych na serwerze z zainstalowaną usługą Hyper-V.

Sieć zewnętrzna

Uruchamiamy Menedżer funkcji Hyper-V i przechodzimy do zakładki Menedżera sieci virtualnych.

Rysunek 2.  Uruchomienie Menedżera sieci virtualnej.
Rysunek 2. Uruchomienie Menedżera sieci virtualnej.

Klikamy na zakładkę Nowa sieć wirtualna, zaznaczamy zewnętrzny typ sieci wirtualnej i klikamy Dodaj. Zewnętrzna sieć wirtualna pozwoli nam na powiązanie z fizyczną kartą sieciową (patrz rysunek 1), co umożliwi naszym maszynom wirtualnym dostęp do lokalnej (fizycznej) sieci.

Rysunek 3. Tworzenie nowej sieci virtualnej.
Rysunek 3. Tworzenie nowej sieci virtualnej.

Definiujemy nazwę oraz opis dla nowo tworzonej wirtualnej sieci zewnętrznej. Zaznaczamy typ połączenia – zewnętrzny i z rozwiniętej zakładki wybieramy jedną z fizycznie dostępnych na serwerze kart sieciowych. Oczywiście wybieramy tą, podpiętą do sieci ethernet. (patrz rysunek 1). W tym przykładzie wyjście do sieci lan umożliwia mi karta Broadcom i to ją wybieramy.

Rysunek 4. Wybór odpowiedniej karty sieciowej.
Rysunek 4. Wybór odpowiedniej karty sieciowej.

Jako, że jest to konfiguracja umożliwiająca wyjście do sieci, w której mogą znajdować się inne komputery musimy uważać na to, by np. przypisując statyczne adresy ip, nie zakłócić działania sieci (duplikat adresów ip). Jeśli w sieci pracuje np serwer lub router z włączoną usługą dhcp, naszej wirtualnej maszynie automatycznie zostanie przypisany adres ip. Po zapoznaniu się z instrukcją klikamy Tak.

Rysunek 5. Ostrzeżenie o wpływie zmian na sieć lokalną.
Rysunek 5. Ostrzeżenie o wpływie zmian na sieć lokalną.

W połączeniach sieciowych serwera pojawi się nowa, wirtualna karta sieciowa.

Rysunek 6. Nowa virtualna karta sieciowa.
Rysunek 6. Nowa virtualna karta sieciowa.

Wirtualna karta sieciowa umożliwiająca wyjście wirtualnej maszynie na zewnątrz została utworzona. W kolejnym kroku uruchamiamy wirtualną maszynę z zainstalowanym systemem (w tym przypadku jest to Windows XP). Jak widzimy w prawym dolnym roku (przy zegarze) znajduje się ikonka, która informuje nas o braku połączenia z siecią. W celu przypisania nowej sieci do wirtualnej maszyny klikamy w menu Plik -> Ustawienia.

Rysunek 7. Konfigurowanie ustawień klienta.
Rysunek 7. Konfigurowanie ustawień klienta.

W zakładce sprzęt odnajdujemy przystawkę Karta sieciowa. Jak widzimy na załączonym obrazku, do karty nie została przypisana sieć.

Rysunek 8. Wybór wcześniej  utworzonej sieci.
Rysunek 8. Wybór wcześniej utworzonej sieci.

W celu przypisania sieci rozwijamy zakładkę Sieć, i wybieramy nowo utworzoną wirtualną sieć o nazwie “Wyjście na świat”. Jak sama nazwa wskazuje, ta sieć umożliwi nam połączenie wirtualnej maszyny z innymi komputerami znajdującymi się w sieci fizycznej. Po wybraniu sieci klikamy Ok.

Rysunek 9. Wybór wcześniej utworzonej sieci.
Rysunek 9. Wybór wcześniej utworzonej sieci.

Jako, że w mojej sieci fizycznej pracuje serwer, na którym zainstalowana jest usługa DHCP i za pomocą którego mamy dostęp do sieci internetowej, wirtualnej maszynie automatycznie został przydzielony adres ip i dzięki wcześniejszej konfiguracji możemy przeglądać np strony internetowe.

Rysunek 10. Wyjście na świat.
Rysunek 10. Wyjście na świat.

Sieć wewnętrzna

Uruchamiamy Menedżer funkcji Hyper-V i przechodzimy do zakładki Menedżera sieci virtualnych.

Rysunek 11.  Uruchomienie Menedżera sieci virtualnej.
Rysunek 11. Uruchomienie Menedżera sieci virtualnej.

Klikamy na zakładkę Nowa sieć wirtualna, zaznaczamy wewnętrzny typ sieci wirtualnej i klikamy Dodaj. Wewnętrzna sieć wirtualna pozwala na komunikację między maszynami wirtualnymi uruchomionymi na komputerze fizycznym oraz na dostęp do niego. Wewnętrzna sieć wirtualna nie zapewnia dostępu do połączenia z siecią fizyczną.

Rysunek 12. Tworzenie nowej sieci virtualnej.
Rysunek 12. Tworzenie nowej sieci virtualnej.

Definiujemy nazwę oraz opis dla nowo tworzonej wirtualnej sieci wewnętrznej. Zaznaczamy typ połączenia – tylko wewnętrzne i klikamy Ok.

Rysunek 13. Wybór połączenia tylko wewnętrznego.
Rysunek 13. Wybór połączenia tylko wewnętrznego.

Powyższa operacja spowodowała pojawienie się kolejnej wirtualnej karty sieciowej.

Rysunek 14. Nowa virtualna karta sieciowa.
Rysunek 14. Nowa virtualna karta sieciowa.

Jeśli na serwerze, na którym zainstalowana jest usługa Hyper-V oraz uruchomione są wirtualne maszyny, nie ma zainstalowanej i skonfigurowanej usługi DHCP, musimy ręcznie skonfigurować adresy ip. Tak jak wcześniej napisałem, za pomocą wewnętrznej sieci maszyny wirtualne mogą komunikować się z maszyną fizyczną (serwerem, na której uruchomione są wyżej wymienione usługi). W celu ręcznego zdefiniowania adresów IP na nowej (wirtualnej) karcie sieciowej klikamy prawym klawiszem myszki i z dostępnego menu podręcznego wybieramy Właściwości.

Rysunek 15. Definiowanie adresu ip w nowej virtualnej karcie sieciowej.
Rysunek 15. Definiowanie adresu ip w nowej virtualnej karcie sieciowej.

Zaznaczamy protokół internetowy w wersji 4 (TCP/IP) i klikamy w opcję Właściwości.

Rysunek 16. Właściwości protokołu TCP/IP.
Rysunek 16. Właściwości protokołu TCP/IP.

Umówmy się, że nasza maszyna fizyczna dostępna będzie pod adresem 192.168.10.1

Rysunek 17. Definiowanie adresu IP.
Rysunek 17. Definiowanie adresu IP.

Jeśli poprawność konfiguracji nie będziemy sprawdzać poleceniem PING, które pozwala nam na sprawdzenie czy maszyny, wirtualne jak i fizyczne widzą się w wirtualnej sieci możemy zakończyć ten etap i przejść do konfiguracji wirtualnego klienta. Jeżeli chcemy poleceniem PING odpytać serwer musimy skonfigurować Firewalla. Przechodzimy do Panelu sterowania i odnajdujemy zakładkę System i zabezpieczenia.

Rysunek 18. Konfigurowanie zapory internetowej (Firewalla).
Rysunek 18. Konfigurowanie zapory internetowej (Firewalla).

Następnie klikamy w Zaporę systemu Windows.

Rysunek 19. Konfigurowanie zapory internetowej (Firewalla)
Rysunek 19. Konfigurowanie zapory internetowej (Firewalla)

Wybieramy ustawienia zaawansowane.

Rysunek 20. Wybór ustawień zaawansowanych.
Rysunek 20. Wybór ustawień zaawansowanych.

Za pomocą wirtualnej maszyny, na której zainstalowany jest Windows XP będziemy pingować maszynę fizyczną (serwer) zatem przechodzimy do zakładki reguły przychodzące.

Rysunek 21. Konfigurowanie reguły przychodzącej.
Rysunek 21. Konfigurowanie reguły przychodzącej.

I np. włączymy regułę Udostępniania plików i drukarek (żądanie echa – ruch przychodzący ICMPv4) poprzez jej zaznaczenie i z menu podręcznego, rozwiniętego za pomocą prawego klawisza myszy wybieramy opcję Włącz regułę.

Rysunek 22. Włączanie reguły pozwalającej na odpytanie serwera za pomocą komendy ping.
Rysunek 22. Włączanie reguły pozwalajęcej na odpytanie serwera za pomocą komendy ping.

Reguła została włączona, o czym świadczy zmiana koloru z szarego na zielony. Zamykamy okno Zapory systemu Windows.

Rysunek 23. Włączanie reguły umożliwiającej odpytanie serwera za pomocą komendy ping.
Rysunek 23. Włączanie reguły umożliwiającej na odpytanie serwera za pomocą komendy ping.

Wirtualna karta sieciowa umożliwiająca kontakt wirtualnej maszynie z serwerem fizycznym oraz pozostałymi wirtualnymi maszynami została utworzona. W kolejnym kroku uruchamiamy wirtualną maszynę z zainstalowanym systemem (w tym przypadku jest to Windows XP). W celu przypisania nowej wirtualnej sieci wewnętrznej klikamy w menu Plik -> Ustawienia.

Rysunek 24. Konfigurowanie ustawień klienta.
Rysunek 24. Konfigurowanie ustawień klienta.

W zakładce sprzęt odnajdujemy przystawkę Karta sieciowa. W celu przypisania sieci rozwijamy zakładkę Sieć i wybieramy nowo utworzoną wirtualną sieć o nazwie „Wewnętrzna” i klikamy Ok.

Rysunek 25. Wybór  wcześniej zdefiniowanej sieci.
Rysunek 25. Wybór wcześniej zdefiniowanej sieci.

Jako, że nasza maszyna fizyczna (serwer) nie ma zainstalowanej usługi dynamicznie przypisującej adresy sieciowe (DHCP), musimy adres IP skonfigurować ręcznie. Na wirtualnej maszynie klikamy w menu start -> ustawienia -> Połączenia sieciowe.

Rysunek 26. Konfiguracja karty sieciowej.
Rysunek 26. Konfiguracja karty sieciowej.

Zaznaczamy połączenie lokalne i rozwijając menu wybieramy właściwości.

Rysunek 27. Właściwości karty sieciowej.
Rysunek 27. Właściwości karty sieciowej.

Umówmy się, że nasza wirtualna maszyna dostępna będzie pod adresem 192.168.10.2, pamiętając o tym, że serwer (maszyna fizyczna) posiada adres IP 192.168.10.1 (patrz rysunek 17). Po poprawnym zdefiniowaniu adresów klikamy Ok.

Rysunek 28. Definiowanie adresu IP karty sieciowej.
Rysunek 28. Definiowanie adresu IP karty sieciowej.

Za pomocą menu start -> uruchom, uruchamiamy linię komend wpisując cmd. Za pomocą linii komend sprawdzimy czy obie karty sieciowe zostały poprawnie skonfigurowane wpisując ping 192.168.10.1 czyli z maszyny wirtualnej pingując maszynę fizyczną. Dodatkowo możemy przy użyciu okna uruchom wpisać adres serwera \\192.168.10.1 Czynność ta pozwoli nam na dostęp do zasobów sieciowych serwera, oczywiście po poprawnym uwierzytelnieniu się podając login i hasło konta użytkownika utworzonego na maszynie fizycznej.

Rysunek 29. Odpytanie serwera za pomocą komendy PING.
Rysunek 29. Odpytanie serwera za pomocą komendy PING.

Nie włączenie reguły (patrz rysunek 23) mogłoby nas zmylić, ponieważ wtedy żądanie od serwera odpowiedzi na polecenie ping byłoby odrzucone.

Sieć prywatna

Ponownie uruchamiamy Menedżer funkcji Hyper-V i przechodzimy do zakładki Menedżera sieci virtualnych.

Rysunek 30.  Uruchomienie Menedżera sieci virtualnej.
Rysunek 30. Uruchomienie Menedżera sieci virtualnej.

Klikamy na zakładkę Nowa sieć wirtualna, zaznaczamy opcję Prywatna i klikamy Dodaj.Prywatna sieć wirtualna może być używana tylko przez maszyny wirtualne, które są uruchomione na komputerze fizycznym. W przypadku sieci wewnętrznej, ta konfiguracja nie pozwala na dostęp do maszyny fizycznej.

Rysunek 31. Tworzenie nowej virtualnej sieci.
Rysunek 31. Tworzenie nowej virtualnej sieci.

Definiujemy nazwę oraz opis dla nowo tworzonej wirtualnej sieci prywatnej. Zaznaczamy typ połączenia – prywatna i klikamy Ok.

Rysunek 32. Prywatna sieć maszyny virtualnej.
Rysunek 32. Prywatna sieć maszyny virtualnej.

Wirtualna karta sieciowa umożliwiająca kontakt tylko pomiędzy wirtualnymi maszynami uruchomionymi na maszynie fizycznej została utworzona. W kolejnym kroku uruchamiamy pierwszą wirtualną maszynę z zainstalowanym systemem Windows (w tym przypadku jest to Windows Serwer 2008). W celu przypisania nowej wirtualnej sieci prywatnej klikamy w menu Plik -> Ustawienia.

Rysunek 33. Konfigurowanie ustawień virtualnej maszyny.
Rysunek 33. Konfigurowanie ustawień virtualnej maszyny.

W zakładce sprzęt odnajdujemy przystawkę Karta sieciowa i przypisujemy jej wirtualną sieć prywatną o nazwie “Tylko virtuale”. Na zakończenie klikamy Ok.

Rysunek 34. Wybór odpowiedniej karty sieciowej.
Rysunek 34. Wybór odpowiedniej karty sieciowej.

Umówmy się, że nasz wirtualny serwer dostępny będzie pod adresem 192.168.10.3, pamiętając o tym, że maszyna fizyczna posiada adres IP 192.168.10.1 (patrz rysunek 17) oraz wirtualny klient z zainstalowanym systemem Windows Xp dostępny jest pod adresem 192.168.10.2. Po poprawnym zdefiniowaniu adresów klikamy Ok.

Rysunek 35. Definiowanie adresów IP karty sieciowej.
Rysunek 35. Definiowanie adresów IP karty sieciowej.

Następnie uruchamiamy drugą wirtualną maszynę z zainstalowanym systemem Windows (w tym przypadku jest to Windows XP). W celu przypisania nowej wirtualnej sieci prywatnej klikamy w menu Plik -> Ustawienia.

Rysunek 36. Konfigurowanie ustawień klienta.
Rysunek 36. Konfigurowanie ustawień klienta.

W zakładce sprzęt odnajdujemy przystawkę Karta sieciowa i przypisujemy jej wirtualną sieć prywatną o nazwie “Tylko virtuale”. Na zakończenie klikamy Ok.

Rysunek 37. Wybór wcześniej zdefiniowanej sieci.
Rysunek 37. Wybór wcześniej zdefiniowanej sieci.

Umówmy się, że nasz wirtualny klient z zainstalowanym systemem Windows Xp dostępny jest pod adresem 192.168.10.2, pamiętając o tym, że maszyna fizyczna posiada adres IP 192.168.10.1 (patrz rysunek 17) oraz wirtualny serwer z zainstalowanym systemem Windows Serwer 2008 dostępny jest pod adresem 192.168.10.3 (patrz rysunek 35). Po poprawnym zdefiniowaniu adresów klikamy Ok.

Rysunek 38. Definiowanie adresu IP karty sieciowej.
Rysunek 38. Definiowanie adresu IP karty sieciowej.

Na wirtualnym kliencie Windows Xp, przy użyciu menu start -> uruchom, uruchamiamy linię komend wpisując cmd. Za pomocą linii komend sprawdzimy czy obie karty sieciowe (na wirtualnym systemie Windows Serwer 2008 jak i Windows XP) zostały poprawnie skonfigurowane. Wysyłamy zapytanie do wirtualnego serwera wpisując ping 192.168.10.3 oraz ping 192.168.10.1 oczekując na odpowiedź maszyny fizycznej. Z poziomu wirtualnego serwera odpytamy klienta wpisując ping 192.168.10.2

Rysunek 39. Odpytanie maszyn poleceniem PING.
Rysunek 39. Odpytanie maszyn poleceniem PING.

Jak widzimy na poniższym obrazku, obie wirtualne maszyny odpowiedziały na wysłane zapytanie komendą ping, natomiast maszyna fizyczna na ów zapytanie nie odpowiedziała, co znaczy, że jest niedostępna a tym samym fizycznie nieosiągalna. Świadczy to o poprawnym skonfigurowaniu wirtualnej sieci prywatnej.

Rysunek 40. Odpytanie maszyn poleceniem PING.
Rysunek 40. Odpytanie maszyn poleceniem PING.

Utworzone wcześniej wirtualne sieci usuwamy poprzez zaznaczenie sieci oraz użycie przycisku usuń.

Rysunek 41. Usuwanie wcześniej zdefiniowanych kart sieciowych.
Rysunek 41. Usuwanie wcześniej zdefiniowanych kart sieciowych.

Od tego momentu praca na poprawnie skonfigurowanych wirtualnych sieciach staje się czystą przyjemnością.

Podobne wpisy

Zdalne zarządzanie serwerem Hyper-V w grupie roboczej

Najczęściej stosowane polecenia w serwerze Hyper-V

Automatyczna dystrybucja programów za pomocą GPO

Implementacja filtrów WMI w zasadach grup (GPO)